Het is bijna zover. Bij de romantici onder ons gaat het hart nu sneller kloppen, want Valentijnsdag komt eraan! Hét moment waarop je jouw droomman of droomvrouw de liefde verklaart al dan niet anoniem, met een serenade, cadeautje of een kaart. Valentijnsdag wordt gevierd op 14 februari, omdat Paus Gelasius I heel lang geleden deze datum uitriep tot de dag van de Heilige Valentijn. De Romeinen deden er eigenlijk ook al aan, maar dat was een nogal frivool variant. Toen het christendom eenmaal Europa had veroverd, vond de paus dat Valentijnsdag in een beschaafder jasje moest worden gegoten. Vanaf dat moment hielden we het bij liefdesverklaringen. Natuurlijk was Amerika zo slim om de nadruk van de anonieme liefde te verleggen naar alle uitingen van liefde. In het land van de onbegrensde mogelijkheden is daarmee veel geld te verdienen en niet alleen daar. Sinds de jaren negentig is Valentijnsdag ook in ons land een commercieel succes en liggen de winkels rond deze tijd vol met een variëteit aan liefdescadeautjes.
Inmiddels lig ik er niet meer wakker van, maar als puber vond ik Valentijnsdag erg spannend. Ik wilde heel graag een liefdesverklaring van de leukste jongen van de klas. Een dag van tevoren stelde ik mijn eisen bij en wilde ik gewoon graag één kaartje, maakt niet uit van wie. Met mijn vriendinnen was dit ook het gesprek van de dag. Hoewel we zelf niet de stoute schoenen aantrokken en een kaart verstuurden, waren onze verwachtingen hoog gespannen. De kaarten zonder afzender waren het meest frustrerend en fascinerend tegelijk. Wie was die geheime bewonderaar? Natuurlijk fantaseerde ik daar de knappe sportleraar bij en niet de puisterige vakkenvuller van de supermarkt die altijd naar mij lachte. Later keek ik ook mijn vriendjes vlak voor datum verwachtingsvol aan. Kom maar op met die bloemen, knuffels en bonbons! Gelukkig voor mijn huidige verkering, ben ik daar overheen gegroeid. Want mannen vinden het natuurlijk heel erg fout om op die dag verplicht romantisch te doen. Dat doe je uit vrije wil én op een dag dat je daar zelf zin in hebt. De grootste angst bij vrouwen is denk ik dat hun man dat ook niet zal doen op willekeurig andere dag, ten minste niet uit vrije wil. Daarom houden veel vrouwen Valentijnsdag liever in stand.
Als ik thuis bij de jongens check of zij nog romantische plannen hebben voor Valentijnsdag, kijken ze mij verbaasd aan. “Wanneer is dat dan?”. Valentijnsdag is voor meisjes en daar doen zij niet aan mee. Ze gaan dus niemand een kaart sturen. Volgens mijn zoon is een kaart ook raar, dat doet niemand. Als je verkering wilt, stuur je een whatsapp en als je het uit wilt maken trouwens ook. Ik slik bij zoveel gebrek aan romantiek. Ooit ging ik met dezelfde zoon, toen 8 jaar oud, een kaartje uitzoeken voor Valentijnsdag om naar zijn vriendinnetje te sturen. Ik wees de meest lieve Valentijnskaartjes aan, maar hij koos een kaart met een voetballer erop. “Houdt ze daarvan?” vroeg ik. “Geen idee, zei mijn zoon: maar zij houdt van mij en ik houd van voetbal”. Logisch. Dat hij zijn liefdesperikelen nu via de whatsapp wil afhandelen, verbaast mij niets. Wel is het één van de aanleidingen waarom Valentijnsdag tegenwoordig op zijn retour is. Door de komst van het internet en social media zijn er nieuwe wegen om elkaar te benaderen en doen we dat niet meer met een ouderwets kaartje of een hartvormige doos chocola van de benzinepomp. Bovendien lijkt ook de Valentijnsvlam in zijn geheel uit te doven. Na zoveel jaren is deze verplichte dag van de liefde net zo vanzelfsprekend en voorspelbaar geworden als een te lange relatie, die misschien ooit ontstond uit een kaartje op Valentijnsdag.
Geef een antwoord