Een goede vriendin van mij gaat na 15 jaar huwelijk scheiden. Jaren geleden dronken wij samen een borrel om haar liefdesgeluk te vieren. Nu drinken we samen een borrel om de wrange smaak die de liefde soms ook kent, weg te spoelen.
Scheidingen zijn tegenwoordig helaas aan de orde van de dag. Uit de cijfers blijkt dat één op de drie huwelijken strandt, dat is nogal wat. Ook mijn vorige relatie eindigde in een scheiding en ik weet als geen ander dat er geen garanties zijn. Ik hoop van harte dat het bij deze ene ervaring mag blijven.
Naast al het verdriet en de ellende die bij een scheiding komen kijken, zie ik nog een andere consequentie: het vrijgezellenleven. Nu ben ik daar absoluut niet voor in de wieg gelegd. Als het relatietype bij uitstek zou ik na verloop van tijd op zoek kunnen gaan naar een nieuwe liefde. Met dat idee weet mijn fantasie wel raad!
Ik kan mij inschrijven op een van de vele datingsites en mailen met foute mannen, die letterlijk liegen dat het gedrukt staat. Met de op het oog minst foute man spreek ik af om koffie te drinken bij een wegrestaurant. Nerveus wacht ik veel te lang op de ontmoeting met een man die in niets lijkt op zijn beschrijving en foto in zijn mail. Ik ontkom er natuurlijk niet aan om een beleefdheidsdrankje te drinken en ondertussen koortsachtig te bedenken hoe ik zo snel mogelijk van deze Casanova af kom.
Ook kan ik gaan borrelen in een café in de stad. Dit café noemen wij in de volksmond de ‘Occasionbar’, omdat er vooral gescheiden singles komen op zoek naar een dito tweede- (of derde-) handsje. Ik was daar eens met wat “occasion”vrienden en raakte aan de praat met een man die mij vertelde hoe mooi en bijzonder hij mij vond. So far, so good. Maar al snel sloeg de stemming om. Woedende verhalen over de ruzies met de ex (dat kreng!), drama’s over de inboedelverdeling, de alimentatie en de voogdij. Van al dat praten kreeg deze man een droge keel dus dronk hij stevig door. Uiteindelijk belandde hij snikkend op mijn schouder. Daar gaan we dus zeker niet heen!
Dan maar hopen dat ik tijdens mijn dagelijkse ronde in de Albert Heijn een leuke man tegen kom op de groentenafdeling. Stel dat het tot een afspraakje komt, dan begint de volgende uitdaging. Anderhalf uur voor mijn kledingkast staan om tot de conclusie te komen dat ik niets heb om aan te trekken. Pijn in mijn buik bij het idee dat ik de man in kwestie die avond wijs moet zien te maken dat ik enorm leuk en interessant ben. Stel dat ie daarin trapt, dan volgen er nog een aantal dates om uiteindelijk op het punt te komen dat we de nacht samen gaan doorbrengen. En dan maar hopen dat hij er geen bizarre fantasieen op na houdt en zijn sokken uit doet!
Lang leve de duurzame relatie! © SandraBeij.nl